Największy Cud Miłości

 +

Największy Cud Miłości

1. Boże, co z Nieba zstępujesz.

i Chlebem cały się stajesz.

Sercem całym mnie miłujesz.

Serce Swoje Żywe dajesz,

Refren:

 Manno z Nieba, Chlebie żywy. 

O, Nasza Krwi życiodajna.

2. Które wciąż bije w agonii,

  dla letniego serca mego.

Bez żalu łzy nie uroni.

Panie, dlaczego, dlaczego?

3. W Chlebie taisz Swoje Bóstwo,

ze swym pięknym człowieczeństwem.

Wokół Aniołów jest mnóstwo,

z takim klęczą dostojeństwem.

4. Kapłan bierze Ten Chleb Żywy

i powoli w górę wnzosi.

Zaiste JESTEŚ Prawdziwy.

Tak mi Wiara w sercu głosi.

5. Drżą cudne kapłańskie dłonie,

bo Serce ściskają Twoje.

Czemu serce me nie płonie?!

Czyżby ono było moje?!

6. Cały świat przy Tobie niknie,

Miłość tylko Twa ISTNIEJE.

Nawet zło na chwilę milknie.

Serce Boga tak goreje.

7. Ręce hostię trzymające,

opadają, jakby mdlały.

O, dłonie konsekrujące.

Zbawco Nasz, na wskroś zbolały.

8. Piękne są  ręce kapłana,

podające Twoje Ciało.

O, ma duszo tak zbrukana.

Słabo kochasz, zbyt za mało.

9. Ty mi Serce Żywe dajesz,

do mego serca wstępujesz.

W miłowaniu nie ustajesz.

Doskonale mnie miłujesz.

10. Serce ciągle mam tak oschłe,

wciąż niegodne Twej Miłości.

Serce brudne, takie podłe.

Baranku Boży, litości.

11. Przychodzisz do swojej włości.

Na dnie serca spocznij mego.

Niech w końcu Cię godnie gości.

Boga, Stwórcę Jedynego.

12. Tylem razy Cię przyjmował,

do serca tak oziębłego.

Wybacz, żem się tak zachował.

Nigdy nie zapomnę tego.

13. Za mannę, Pokarm wprost z Nieba,

na tym świecie Cud nad cudy.

Duszo, wdzięczną być ci trzeba.

Kochaj Miłość bez obłudy.

14. Serce niech głód Prawdy czuje.

Pokarm je nasyci z Nieba.

Niech godnie Miłość przyjmuje.

Daj nam "Powszedniego Chleba".