sobota, 14 listopada 2015

Próżne żale


+
Próżne żale
Czemu życie takie żmudne,
na dodatek tak marudne.
Po co tyle utrapienia, 
krzyży męki i cierpienia.
Czemu tak krótko żyjemy,
rodzimy się, potem mrzemy.
Raz się rodzi i umiera, 
na co człowiek się upiera, 
wciąż pretensje ma do Stwórcy, 
większość, to obrazoburcy. 
Po co to cierpienie, komu,  
wielu płacze po kryjomu.
Aleś to wydumał Panie, 
śmierć i ciała rozkładanie.
Żalę się do Ciebie Boże, 
czy mi ktoś teraz pomoże.
"Ja cię rozpieszczać nie myślę, 
z Nieba Światło jednak wyślę, 
abyś wreszcie zauważył, 
wciąż nie żalił, grzechy ważył.
Łaski Mej masz pod dostatkiem,
zrodziłeś się nie przypadkiem.
Kto się zrodził, wciąż umiera, 
w końcu do śmierci dociera.
Ziarno w ziemi obumiera, 
prawda taka się zawiera, 
że z ziarna rodzi się nowe, 
w tym przypadku, to duchowe.
Nic lepszego już nie stworzę,
a ja na Światłość otworzę."

Dedykuję Ojcu Tadeuszowi Rydzykowi,
założycielowi
Radia Maryja
i
Telewizji Trwam

***
Komentarz
Telewizja "Trwam" ma dużo dobrych programów. 
Kiedyś zainteresowały mnie ciekawe wykłady osób znaczacych...
Pozdrawiam.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

polecany wiersz

Cisza

Cisza A tam nad cichym górskim lasem moje myśli płyną czasem, skryte w sobie lecz prawdziwe, są to myśli bardzo żywe. Lubię s...

Popularne