Promyk nadziei

 +

Promyk Nadziei

Ześlij maleńki promyczek 

z Nieba,

jeden wystarczy, więcej nie trzeba,

tam do duszyczki tonącej

w mrokach,

która wciąż buja 

w ciemnych obłokach,

gdzie wciąż brakuje Światła Miłości,

zamiast Niej, tam szatan i zło gości.

Im Jasność jest bliżej ciebie,

w tobie,

to jest ciemniej, niż w niejednym grobie.

Prawdziwa Jasność razi oślepia,

twej duszy tak słabe, mętne ślepia.

Jak słońce w pełni twój wzrok poraża,

nikt się w nie wprost patrzyć nie naraża. 

Nikt żyjący nie może oglądać,

Tobie w oczy prosto spoglądać-

W Niebie zobaczę duszy oczyma,

to co wzrok tutaj już nie wytrzyma.

Ciemność w jasności dopiero blednie,

a cóż dopiero te moje brednie.

Jasny promyczek chmura zakryła,

i serce moje smutkiem pokryła.

Tęsknię za tobą cudny promyczku,

zaraz zapiszę to w swym dzienniczku.

Żal duszę ściska, kiedy tak ciemno,

lepiej nie cierpieć, tak nadaremno.

Tchnij we mnie życie, co blaskiem świeci,

niech się to wszystko na nowo skleci.

W sercu poczułem promyk nadziei,

że się to życie pomału sklei.

Witaj promyku w oknie mej duszy,

która z marności się ciągle puszy.

Dla 

Przyjaciółki

Reni

*** 

ninelnsg5 (gość) 2015-10-05

Przesyłam pozdrowienia.

Victoriaanin.