Podniebna wyrypa

 +

Daj Boże

Kiedy znów na szlaku stanę,

jak to bywało w młodości,

myśleć, o tym nie przestanę,

z sercem, gdzie Twa Miłość gości.

Z Tobą, ojcze tam chadzałem,

przed tylu wieloma laty,

ile, ja wtedy widziałem,

jakie piękne, cudne kwiaty.

 W genach piękne Tatry miałeś,

coś  całym sercem pokochał,

tyle z siebie dla nich dałeś,

będziesz w Niebie po nich szlochał.

W górze są szczyty piękniejsze,

w świetle błyszczą się ich granie,

Słońce tam świeci jaśniejsze,

dzień tu nigdy nie ustanie.

Tatry , jakich nie ma nigdzie.

Wraz z Giewontem szczytem hardym.

Kto raz na nie tylko wyjdzie,

ten chce być, jak skała twardym.

Dumnym chcę być, jak te góry.

Nie czupurny , ani pyszny.

by sięgać myślą  po chmury

i być czasami rubaszny.

Może spotkam  na wyrypie, 

kogoś bardzo mi bliskiego.

Zanim życie się rozsypie.

Nim spotkam Tam w górze, Jego.

***

Ku pamięci  Stanisława,

mojego Rodzica.