+
Sieroca nuta
1. Znowu ta fala powraca,
jak bumerang się pojawia.
Dusza dławi się, zatraca.
Nic dobrego to nie sprawia.
2. Po co w życiu takie chwile,
gdzie wszystko, jak bańka pryska.
Czasem w sercu tak zawile.
I żałość się taka wciska.
3. Kto usłyszy jęki duszy,
spośród takiej ich ilości.
Nikt się Tobą nie poruszy.
Nie okaże swej litości.
4. Ludzka żałość nie pomoże,
bo jest sama niewydolna.
Takich jęków pełne morze.
Samotności nieudolna.
5. Czemu jestem znowu na dnie?
W przysłowiowym dołku siedzę.
Pewnie chandra mnie dopadnie
i czeluści Piekła zwiedzę.
6. Takie widać szczęście moje.
Nie ja pierwszy i ostatni.
Oj, losie mam ja za swoje.
Takiś nędzny, jednak bratni.
7. Dobrze mieć więc przyjaciela.
Takiego nie od parady.
Ze mnie kawał marzyciela,
na gwałt potrzebuję rady.
8. Jest taki jeden na świecie.
Kiedy trzeba rękę poda.
Dalej jednak mnie coś gniecie.
Może winna tu pogoda.
9. O, mój tak przyjazny druhu,
gdzie mi tam do Ciebie teraz.
Tęskno mi jest w moim duchu.
Tym dzielę się z Tobą nieraz.
10. Ty masz dosyć swojej biedy.
Dłonie twoje są zajęte.
Nie dasz rady, a więc kiedy?
Takie życie niepojęte.
11. O, moja nuto sieroca,
jak ta nad Dunajcem sosna.
Czemuś jest taka markotna?
Wszak niedawno była wiosna.
12. Nuto tuląca się w skałach.
Przez halnego rozrywana.
Co w takich jesteś opałach.
Przez ślepy los tak kiwana.
13. Wierchy niechaj cię otulą
i kluczem skalnym otworzą.
Kiedyś spotkasz się z Matulą.
Tam na nowo ciebie stworzą.
Przez halnego rozrywana.
Co w takich jesteś opałach.
Przez ślepy los tak kiwana.
13. Wierchy niechaj cię otulą
i kluczem skalnym otworzą.
Kiedyś spotkasz się z Matulą.
Tam na nowo ciebie stworzą.
14. Nuto smętna, ale własna,
w Tatrach polskich zagubiona.
Nuto, jak skała doczesna.
Przez te wichry wyrzeźbiona.
w Tatrach polskich zagubiona.
Nuto, jak skała doczesna.
Przez te wichry wyrzeźbiona.
***
Przyjaznej duszy
Przyjaźń to coś pięknego. Znaleźć prawdziwego przyjaciela to jak znaleźć skarb i myślę teraz, że i pisać o przyjaźni musi być przyjemnie i może nawet lekko?
OdpowiedzUsuńCieszę się, że masz, Jacku, kogoś takiego, tak wnioskuję z tej nuty, jakże dużo mówiącej i zachwycającej. Cała jest kunsztem, ale cztery ostatnie zwrotki to poezja z najwyższej półki.