Niemy świadku

  +

Niemy świadku

1. Niemy świadku przedpołudnia,

brzozo zgięta w swym pokłonie.

Spozieram na 

ciebie co dnia.

Serce wtenczas tak me płonie.

2. W słońcu  listowie skąpane,

na tle błękitnego nieba.

Piękne dziś jest Zakopane.

Cóż mi trzeba oprócz chleba.

3. Kiedy w sercu coś się rodzi.

Myśl urocza tuli duszę,

która od Ciebie pochodzi. 

Dziś ja nędzę swą uduszę.

4. O, Słońce Sprawiedliwości

wypal moje ciemne żądze,

wszystkie nałogi i złości.

W końcu ja je tak urządzę,

5. że przestaną człeka dręczyć.

Wola w tym  mi dopomoże,

nie będą już więcej męczyć.

Trzeba serce swoje zmiękczyć.

6. Niemy świadku mojej doli,

brzozo rosnąca w ogrodzie,

ciebie chociaż nic nie boli,

przy tak cudnej dziś pogodzie.

7.  Jednak życie coś jest warte,

kiedy masz serce płonące,

na ludzi zawsze otwarte,

w środku, jak lawa gorące.

8. Ducha ego pyszne męczy,

wciąż o więcej wołające.

To nie los tak Ciebie dręczy.

Spójrz na to Słońce świecące,

9. jak życie Twoje ogrzewa.

Nie daj chmurze Go zasłonić,

z której grzech sam się wylewa,

przed nim musisz siebie bronić. 

***

8 listopada

Święta
Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej, dziewica

"Uwielbiam Cię, mój Boże, Trójco Przenajświętsza! Dopomóż mi zupełnie zapomnieć o sobie, abym nieporuszona i uspokojona, mogła zamieszkać w Tobie tak, jakby moja dusza znajdowała się już w wieczności. Oby już nic nie zdołało zamącić mego pokoju ani wyprowadzić mnie z Ciebie, o mój Ty Niezmienny, lecz niech każda minuta coraz głębiej zanurza mnie w Twoją Tajemnicę. Napełnij pokojem moją duszę, uczyń w niej swoje niebo, swoje ulubione mieszkanie i miejsce swego odpoczynku. Obym nigdy nie zostawiała Ciebie samego, lecz była tam zawsze cała, cała czuwająca z wiarą, cała pogrążona w adoracji i cała zdana na Twoje stwórcze działanie".