+
Królowo Polskiego Narodu
1. Mama! Słowo pierwsze moje,
które słyszy rodzicielka.
Gdzie jest teraz serce Twoje,
miłość, co tak była wielka?
2. Mamo, widzisz swego szkraba,
w niebogłosy rozdartego?
Słychać znowu baba, baba.
Nie ma słowa piękniejszego.
3. Tyś mnie pod sercem nosiła.
Krwią karmiłaś zamiast mlekiem.
Twej Miłości taka siła,
bym stał się dobrym człowiekiem.
4. Mamo, słyszysz to wołanie?
Serce tęskne je wymawia.
Przyjdź choć we śnie na spotkanie.
Brak Ciebie pustkę zostawia,
5. której nic już nie napełni,
w tej przestrzeni, ani w czasie.
Serce Matki ją wypełni,
Królowej w cudownej krasie.
6. U progu Twojego Święta,
serce twoje bić przestało.
Śmierć każdego niepojęta.
Uwielbione masz już ciało.
7. To już ósma jest rocznica,
gdy zrodziłaś się dla Nieba.
Zacierają się twe lica.
Matki nadal mi potrzeba.
8. Matka w sercu pozostanie,
z całą matczyną miłością.
Przyjdzie ponowne spotkanie,
z o wiele większą czułością.
9. Bogurodzico, Dziewico.
Królowo Polski, Hetmanko.
Dziś masz takie smutne lico.
Mojego serca Wybranko.
Tęsknota za Matką. Coś, co nigdy nie przemija.
OdpowiedzUsuńPiękny hołd złożony w rocznicę śmierci.
Amen...
OdpowiedzUsuńco za pięknie ułożony wiersz
OdpowiedzUsuń