+

"Śpiący Rycerz"

To piękne lato się kończy.

Pomału wszystko przekwita.

Tyle jest dojrzałych pnączy.

Jesień spoza gór już wita.

Zieleń taka wszędzie żywa.

Ile ma w sobie odcieni.

Z niej nadziei tyle spływa.

Nie brakuje szarych cieni.

Lato kończy się żniwami.

Rolnik to co zasiał zbiera.

Dzielmy się ich owocami.

Czas nowe szaty przybiera.

Śpiący Rycerz w chmurach zniknął.

Słońce gdzieś się zapodziało.

Niedźwiedź basem groźnym ryknął.

W duszy tęsknicą powiało.

Szkoda każdej pory roku.

Tyle ich w mym życiu było,

od jutrzenki aż do zmroku.

Czy mnie to coś nauczyło?

Jesień w mój kalendarz wita.

W barwach cudnych się przedstawia.

Coś mi mówi, o coś pyta?

Do zadumy mnie namawia.

Tatry w mgle refleksji toną.

Co se myślą dumne szczyty,

za szarą bieli zasłoną.

Po co te wszystkie zaszczyty?

Obudź się "Śpiący Rycerzu",

bo czasy idą burzliwe.

Powstań w Chrystusa pancerzu.

Walcz o rządy sprawiedliwe!