+

"PRZENIKANIE ŚWIATŁA"

1.

Proszę z głębi serca mego,

bym w nim poczuł Pana Swego.

W tej grocie mego jestestwa,

wciąż nie czuję Twego Bóstwa.

2.

Wnętrze zimne i zmarznięte,

na pół żywe i uśnięte.

Duszy taka ciemna nisza,

gdzie nie gości nawet cisza.

3.

W takiej mroczni ślepnie dusza.

Martwa wiara niczym głusza.

Jak masz czuć się w mym siedlisku,

w wygaszonym palenisku?!

4.

Żywa Hostio, tak maleńka,

moja wiaro taka cienka.

Proszę, Świetlista Miłości,

niech choć mały Promyk gości.

5.

Przyjdź i rozgrzej mą ciemnicę,

uczyń z niej jasną kaplicę.

Przez witraż serca przeniknij,

w trzewia samej duszy wniknij.

6.

W betejemce serca mego,

godnie przyjmę Pana Mego.

O, naga ma Hostio Żywa,

niech me serce Cię okrywa,

7.

żywą wiarą w Twą OBECNOŚĆ.

Teraz i na całą Wieczność.

Nie mam czuć Ciebie, lecz kochać

i całym sercem miłować!!!

***

ŚWIADECTWO, 757,

czw. 3.12.1987, godz. 13

– Tyle pięknych rzeczy mi dziś pokazałeś i powiedziałeś. Wiem, że Twoja jasna postać cały czas była przy mnie – w różnych miejscach, na ulicy też. A najwyraźniej w Twej świątyni.

† Moja Miłość pochyla się nad tobą zawsze, a szczególnie wtedy, gdy Mnie wzywasz, gdy twoje serce mówi do Mnie pałaniem miłości i gdy twoja czułość roztacza swą woń.

– Pokazałeś mi i dałeś odczuć, czym jest Komunia św.: przenikaniem Światła i nasyceniem od wewnątrz. Wszystko w człowieku jest jasne i promieniujące. Cały jest w aureoli, a źródło Światła jest w nim.

† Nie pisz i tak nie zdołasz. Nie rozpraszaj się.

Iz 6, 1

… ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię.