+

Pamięć ludzka

1.

Pamięć ludzka jest zawodna, 

tylko najbliższych ogarnia.

Czasem bywa niewygodna.

Tajemnicza jej wykładnia.

2.

Różnie bywa z tą pamięcią,

Zwłaszcza gdy starość nadchodzi.

Osobową jest pieczęcią,

taką białą, gdy się rodzi.

3.

Czym jest ona w samej rzeczy,

jak nie duszy tożsamością?

Niech no ktoś temu zaprzeczy.

Wszak pamięć nie jest miłością.

4.

Człowiek się z pamięci składa

i z chęci niepoliczonych.

przez życie z nimi układa,

w kombinacjach niezliczonych.

5.

Nikim jesteś jesteś bez pamięci

zredukowaną nicością.

Wiedzą dobrze o tym Święci,

bo ją mają wraz z Miłością.

6.

Pamięć to umysłu władza,

ludzkiej jest potęgą jaźni.

Gdzieś tam w głowie się zasadza.

Pamięć z myślą się przyjaźni.

7.

Bóg pamięć stworzył z niczego,

ale po co i dlaczego?

Nie ogarniesz tutaj tego,

co jest z Umysłu Bożego.

8.

Nie trać swej pamięci w życiu.

Nie trwoń myśli wziętych z Nieba.

Gdy alkohol jest w użyciu,

temu pomoc rychłą trzeba.

9.

Tych szarych komurek szkoda

za chwilę rozkoszy topić.

Co do tego pełna zgoda.

Lepiej się miłością upić.

10.

Taka jedna niechaj słucha,

mądra, habilitowana.

Niech dobrze nadstawia ucha.

Przez swą mamę tak kochana.

11.

To dzięki niej ja wyszedłem,

z alkoholowej choroby.

Był czas, że nisko upadłem

A teraz jestem już zdrowy.

12.

Kto pokonał tego wroga

z własnym samobójstwem zerwał,

to prosta już jego droga.

bo od zguby się oderwał.

13.

Nie jestem alkoholikiem,

abstynentem, niepijącym.

Jestem letnim katolikiem.

Daj Boże i niepalącym.

14.

Pamięć u mnie jeszcze w normie.

Myśli coraz mniej kudłate.

W jako takiej jestem formie.

A serce mam tak skrzydlate.

***

Takiej jednej pani profesor,

aby umiała łączyć swe osobiste szczęście z karierą zawodową.