21 lipca

Święty Wawrzyniec z Brindisi,
prezbiter i doktor Kościoła

Zajęty licznymi obowiązkami publicznymi, Wawrzyniec uczynił centrum całego dnia Mszę świętą. Wyrobił sobie u Stolicy Apostolskiej przywilej, że mógł ją odprawiać w dowolnej porze dnia. Odprawiał ją ponad godzinę, często nawet dwie godziny. Zwykł był mawiać: "Msza święta jest moim niebem na ziemi". Często w czasie sprawowania Najświętszej Ofiary zalewał się łzami. Kiedy artretyzm i podagra nie pozwalały mu się poruszać, prosił, by go do ołtarza przynoszono. Święty Wawrzyniec jest patronem zakonu kapucynów.

***

+

Chleb Powszedni

1. A czym jest Ofiara Krzyża,

uobecnieniem Golgoty? 

Czy cię do Chrystusa zbliża,

pomimo Jego "SROMOTY".

2. Ona JEST na ziemi niebem, 

co serce ze szczęścia płacze,

oraz wiekuistym Chlebem.

żywi twe życie tułacze.

***

Z dzieła św. Ambrożego, biskupa, O misteriach

(nr 43. 47-49)

Przemówienie o Eucharystii do nowo ochrzczonych

Oczyszczony i przyozdobionyoznakami godności chrześcijańskiej, zbliża się orszak nowo ochrzczonych do ołtarza Chrystusowego mówiąc: "Przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który uwesela młodość moją". Porzuciwszy szatę dawnego grzechu, a dostąpiwszy "nowej młodości orła" pośpiesza ku niebieskiej uczcie. Przychodzi zatem, a widząc przygotowany święty ołtarz, woła: "Stół dla mnie zastawiłeś". Następnie Dawid wkłada w jego usta słowa: "Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie brak. Na pastwiskach pozwala mi przebywać. Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć". I dalej: "Chociażbym przechodził w cieniu śmierci, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Twój kij i Twoja laska są moją pociechą. Stół dla mnie zastawiasz wobec tych, którzy mnie dręczą. Namaściłeś mą głowę olejkiem i jakże wspaniały jest Twój zachwycający kielich".
Niezwykłym wydarzeniem była manna, którą Bóg zsyłał praojcom, ci zaś każdego dnia spożywali pokarm z nieba. Toteż powiedziano: "Chleb aniołów pożywał człowiek". Jednakże wszyscy, którzy go spożywali, umarli na pustyni. Pokarm zaś, który ty przyjmujesz, "chleb żywy, który z nieba zstąpił", posila na żywot wieczny. Kto go przyjmuje, "nie umrze na wieki", bo jest Ciałem Chrystusa.
Zastanów się teraz, czy doskonalszy jest chleb aniołów, czy Ciało Chrystusa dające życie wieczne. Tamten pokarm był z nieba, ten przewyższa niebiosa; tamten należał do niebios - ten do Pana niebios, tamten, zachowany do następnego dnia, ulegał zepsuciu, ten wolny jest od wszelkiego zepsucia; kto przyjmuje go z wiarą i czcią, nigdy nie dozna zniszczenia. Dla Izraelitów woda wypłynęła ze skały, dla ciebie - Krew z boku Chrystusa. Tamtym na krótki czas woda ugasiła pragnienie, dla ciebie Krew płynie na wieki. Izraelita pił, i nadal odczuwa pragnienie, ty zaś, gdy będziesz pił, nie będziesz nigdy pragnął. Tamto było cieniem, to rzeczywistością.
Jeśli to, co wprawia cię w podziw, jest cieniem, jakże wspaniałą musi być rzeczywistość, której cień sam wywołuje zdumienie. Posłuchaj, iż to, co się działo w czasach praojców, było zaledwie cieniem: "Pili - powiada Apostoł - z towarzyszącej im skały, a skałą był Chrystus. Lecz w większości nie upodobał sobie Bóg; polegli bowiem na pustyni. To zaś stało się jako zapowiedź dla nas". Teraz już wiesz, co bardziej doskonałe: doskonalsze jest światło niż cień, prawda niż zapowiedź, doskonalsze jest Ciało Stwórcy niż manna z nieba.

***

1 Kor 10, 1-2. 11. 3-4

W. Nasi ojcowie † wszyscy przeszli przez morze / i wszyscy byli ochrzczeni w imię Mojżesza, w obłoku i w morzu; * A wszystko to przydarzyło się im / jako zapowiedź rzeczy przyszłych. K. Wszyscy spożywali ten sam pokarm duchowy i pili ten sam duchowy napój. W. A wszystko to przydarzyło się im / jako zapowiedź rzeczy przyszłych.