Boży siewca

 +

Przypowieść o Siewcy

1.  Siewca  siać  swe ziarno  wyszedł.

Ręką chojną rozsypywał.

Czas ku temu wreszcie nadszedł.

Zły tam w dole  mu pomstował.

2.  Jedne na drogę padały.

Ptaki wszystkie wydziobały.

Przeciwnik szczęśliwy cały,

bo ziarna nie powzrastały.

3.  Niewiele ziemi tam było

i wnet  wszystkie powschodziły.

Diabłu lepiej się zrobiło,

jak złe siły się cieszyły.

4.  Nie była głęboka gleba

i w słońcu się przypaliły.

Z tych ziaren nie będzie chleba.

Złe moce się zachwyciły.

5.  Bez korzeni wszystko więdnie.

One są tak ważne w duszy.

Z korzeniem żadna nie zwiędnie.

Wtedy zło  zatarło uszy.

6. Inne  padły  znowu w ciernie,

które ziarno zagłuszyły.

Zło znów wzrosło niepomiernie

Dusze złe tam się  zaszyły.

7. I padły na ziemię żyzną

a plon stokrotny wydały.

O kochana Ojczyzno,

oby kłótnie w niej ustały.

8.  Kto ma uszy niechaj słucha,

  Siewcy  sercem swoim Słowa.

Nie bądź duszo na to głucha,

  bo  to  JEST Jezusa mowa.

***

Mt 13, 1-9

✠ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza Owego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: «Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedne ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na grunt skalisty, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. Kto ma uszy, niechaj słucha!»