+

Dialog miłości z prawdą

Spotkała się miłość z prawdą.

Powiedz,

czym ja jest prawdziwa?

Niby jestem zakochana.

Jednak to pewności nie mam.

Stąd odkładam grę miłosną na czas,

kiedy lepiej się poznamy.

Potem zobaczymy co będzie.

Prawda wielce się zdumiała,

lecz odrzekła prosto z mostu:

Słuchaj miłości kochana:

Jeśli rzeczywiście kochasz,

toś powinna sama wiedzieć,

co twe serce w drugim widzi.

Serce takich dylematów nie ma.

Jeśli kocha to na dobre.

Nie dzieli włosa na czworo i miłuje bezwarunkowo.

Nie roztrząsa w drugim

rzeczy i akceptuje jakimi są.

Miłości nie ma na próbę.

Próbą jest samo miłowanie od pierwszego wejrzenia do samego końca jego trwania.

Ale przecież, jakże kochać bez poznania,

rzekła miłość do prawdy.

Zdumiała się prawda na dobre,

ale nie dała za wygrane.

Słuchaj, odpowiedziała:

Z tobą jest coś nie tak, jak trzeba.

Przecież miłości tej drugiej osoby nie można poznać, dopóki się jej obopólnie nie doświadczy.

Miłość, jak ten ewangeliczny młodzieniec odeszła bardzo zasmucona,

bowiem nic nie wskórała u prawdy.

Miłości nie ma na próbę

Miłości się doświadcza

przez całe wspólne życie dzieląc się wzajemnie dobrem, które się posiada w sercu.

Kto nie posiada jeszcze tego skarbu, ten nie dorósł do prawdziwej miłości i choćby żył nie wiem, jak długo na próbę, to nigdy nie obdarzy tej drugiej osoby szczęściem, które ma tylko zachowane dla siebie.

Ale to nie jest prawdziwa miłość.