"Dufać" w języku polskim oznacza mieć nadzieję, wierzyć, oczekiwać, że coś się uda lub się spełni. Często używane jest w odniesieniu do wiary w pozytywne wydarzenia lub w czyjąś pomoc. Może też wyrażać pewność siebie, ale w bardziej pozytywnym kontekście niż nadmierna pewność siebie.
Przykłady:
"Dufam, że jutro będzie ładna pogoda." (Mam nadzieję, że jutro będzie ładna pogoda.)
"Dufam w twoją pomoc." (Wierzę, że mi pomożesz.)
"Dufam w sukces tego przedsięwzięcia." (Wierzę, że to się uda.)
Warto zaznaczyć, że "dufać" może mieć nieco archaiczne zabarwienie, ale jest nadal używane, zwłaszcza w kontekście religijnym lub w wyrażaniu nadziei w bardziej poetycki sposób.
+ZAUFAJ PANU
Przyjdzie czas, że mnie uzdrowisz
i ducha mego odrodzisz.
Przy Tobie czas nie istnieje
i zawsze dobrze się dzieje.
Kto UFA Twojej Miłości,
to starczy mu cierpliwości.
Więc Panu warto zaufać
sercu własnemu mniej dufać.
Amen.
OdpowiedzUsuńNiech tak się dzieje.