+
Na Nowy 2018 Rok
Stary Rok żegna dni już minione,
przychodzi to co nieuniknione.
Czas znów przechytrzył wszystkie zdarzenia,
nam pozostawił same marzenia.
Z losem niekiedy człowiek wygrywa,
a z czasem zawsze w końcu przegrywa.
Od losu mamy te skarby wszystkie,
które nam z czasem stają się bliskie.
Z czym tu porównać to przemijanie,
to jakby jedno wielkie mijanie.
W ruch raz wprawione toczy się życie,
w tym kolorowym, cudownym bycie.
Stary Rok musi uchodzić sobie,
w końcu zamilknie w ostatniej dobie.
Niedługo przyjdzie nam ciebie żegnać,
a myśli przykre na dobre przegnać.
Duszę żal ściska kiedy odchodzisz,
a ty Nowy, czy nie zaszkodzisz,
z czym do nas dobrym i złym przychodzisz,
Roku, zanim, jak dziecię się nie narodzisz.
Co nam z tego dziecięcia wyrośnie,
zanim po zimie przyjdzie ku wiośnie.
Co cię przygnało w tą zimna porę,
jak nie daj Boże niejedną zmorę
Żegnaj mój Stary Roku sterany,
w słońcu zimowym jeszcze skąpany.
Zanim odejdziesz tam do przeszłości,
żal mi doprawdy twojej starości;
twych siwych włosów, zziębniętych kości,
osieroconych twych pięknych włości,
Wtem wycie wilka takie nastało,
że wszystko stare hen, gdzieś przegnało.
A co nam Księga Życia podpowie,
ten co przeżyje, to nam opowie.
Kiedy się Stary, z Nowym przywita,
wtedy dzień piękny z słonkiem zaświta.
Słowo Wcielone Rączęta wzniesie,
Dobra Nowina się hen rozniesie.
Zagości w polskiej, pięknej krainie,
a podłość, zawiść wkrótce zaginie.
Statua Wolności nam nie pomoże,
temu co wiarę stracił, Mój Boże.
A nawet gdybyś Wiarę swą stracił,
On Miłosierdziem cię ubogacił.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz