+

Muszka

Siadła na mym stole muszka,

tak podobna do okruszka.

Skacze po mej dłoni , palcach,

jakby była w jakiś harcach.

O ty tak maleńka muszko,

Stwórcy samej jesteś duszko.

Coś tak małe się porusza,

jak moja sromotna dusza.

Taka maleńka kruszyna,

jak moja dusza jedyna.

Człowiek szczyci się dziełami,

Emmanuelu coś z nami.

Ty poruszasz coś takiego,

na dodatek tak żywego.

Jak nie wzruszać się tym cudem

i tym moim grzesznym brudem.

Przeto chwalę Twoje dzieła,

Miłość je Twoja poczęła.

Taki tyci nicość prawie,
który żyje wciąż na jawie.
jestem niczym chociaż żyję 
i za chwilę stąd się zmyję.