Boży Grób

+

Boży Grób 

O, ty pusty Boży Grobie,

nie, jak ludzki, co w żałobie.

Taki Jeden jest na pod Słońcem,

bo Grób Pański nie jest końcem.

Dwa tysiące lat istnieje,

jakże cudne Jego dzieje.

W ludzkim grobie  ciało leży,

Chrystusowy zawsze świeży.

Tam leżało Boże Ciało,

a co potem z Nim się stało.

Tajemnica to jest wielka,

nie ogarnie jej myśl wszelka.

W jednej chwili znika Ciało,

co na prawdę z Nim się stało.

Nagle znikło spod  bandaży,

Zmartwychwstania Cud się darzy.

W jednej chwili, w mgnieniu oka,

przyszła taka moc z Wysoka,

że zostały same płótna,

Maria, Magdalena smutna,7

że Mistrza w grobie nie było,

nie, to jej się nie przyśniło.

Pisma wreszcie wypełnione,

Mistrz ma Ciało uwielbione.

Gdzie podziałeś się Nasz Panie,

co nam mówi Zmartwychwstanie.

Skoro nie ma Ciebie w Grobie,

to na pewno JESTEŚ w Słowie.

Krwi Ożywcza, Boże Ciało,

Któreś w Grobie tam leżało.

Prawdziwie OBECNY w Chlebie,

tak, jak JESTEŚ Bogiem w Niebie.

Rozum wierze wciąż zaprzecza,

Miłość Twoja zaś ulecza

i łączy w jedno ze sobą,

razem z Boską Twą Osobą.

O Żywy Nasz Zbawicielu,

kto Ci dziś UFA, niewielu.

W sercu moim spocznij Panie,

będzie drugie Zmartwychwstanie.