"Dobry grzesznik"

 "Dobry grzesznik"

+

Dyzma  został świętym pierwszym,

usłyszał z Krzyża samego,

chociaż łotrem był najgorszym,

Pan kanonizował Jego.

Na Golgocie, górze Czaszce,

najmniejszej i najsławniejszej,

dziś świętemu watażce,

tej  kanonizacji pierwszej,

przez Chrystusa dokonanej,

i Naszego Zbawiciela,

Pierwszej Mszy tak sprawowanej,

przez Boga-Odkupiciela.

Pierwszy taki grzesznik święty,

wyniesiony Tam, na Krzyżu,

O, Ty Boże Niepojęty,

przy łotrach JESTEŚ w pobliżu.

Alkoholik, ale trzeźwy,

nałogowiec, niepalący,

i Ty Mój Boże Prawdziwy,

w grzesznej wciąż duszy żyjący.

Można być świętym grzesznikiem,

jeśli słabość jest zwalczona,

Zbawca Naszym Ratownikiem,

grzeszność przez cnotę zwalczona.

Kto siebie Panu zawierza,

na ołtarzu swego życia,

jednocześnie się powierza,

i nic nie ma do ukrycia.

Takim Miłość błogosławi,

co więzy grzechu zrywają.

Tych bez Łaski nie zostawi,

grzesznicy święci bywają.

Trzeba wciąż pragnąć Miłości,

a słabości krótko trzymać, 

iść prosto drogą świętości,

wtedy zło można przetrzymać. 

***

Trzeźwi alkoholicy,

syćka w okolicy:

wam tą nutę powierzam, 

a sam Bożemu Imieniu zawierzam.