Pójść na całość

 +

Pójść na całość 

Kto kocha, pójdzie na całość.

Miłość nie lubi małości.

Uczucia kreują stałość.

A serce pała z radości. 

Kto kochał, wie o co chodzi,

i zna czego serce pragnie,

bowiem nic mu to nie szkodzi,

gdy rozum do serca nagnie.

Nie pyta, czy tak wypada,

Na głębię prosto wskakuje, 

rozumu rąk nie rozkłada,

nic  w swym sercu nie zgaduje. 

Miłość, jak dziecko jest szczera,

i prosto biegnie do szczęścia,

do celu szybko dociera,

o klęsce nie ma pojęcia.

Nie wieszczy źle o przyszłości,

bo kocha tego drugiego,

ma w sobie tyle radości, 

miłuje i wie dlaczego.

Długo się nie zastanawia,

i zdanie ma wyrobione,

od razu wie, postanawia,

bo serce ma tak spragnione,

Bo Miłość wszak granic nie zna.

Kto kocha, ten nie planuje, 

co rozum za dobre uzna.

Miłość po prostu miłuje.

Warto zawierzyć Miłości,

 swoje uczucia powierzyć.

I nie myśleć o przyszłości,

Miłości trzeba uwierzyć. 

Bo miłość jest wielkoduszna,

jak dziecię ma serce czyste,

Miłość wcale nie jest próżna, 

i ma serce piękne, bystre.

Panie, daj mi taką miłość,

która wystarczy do końca,

żebym mógł kiedyś na starość,

pójść szczęśliwy wprost do Słońca.

Lęku nie zna, kto miłuje,

wciąż ufa, temu Drugiemu,

za to tyle szczęścia dozna, 

więc czemu nie kochać, czemu?!