Popielec

 +

Popielec

Dzisiaj Środa Popielcowa,

popiołem sypana głowa.

Prawda do bólu prawdziwa,

która każdego zadziwia,

że prochem jesteś mizernym,

na dodatek takim biernym.

Dziś kto się tym przejmuje,

doczesność tylko zajmuje;

wabi swą nowoczesnością,

nie przejmuje się Wiecznością.

Teraz doczesność prym wiedzie,

i pławi się w ludzkiej biedzie.

Do gardła skaczemy sobie,

na okrągło, w każdej dobie.

Czym ty jesteś prochu marny,

pyszny i taki niezdarny.

Nędzę tego świata wolisz,

marnością swą duszę poisz.

Za chwilę ciebie nie będzie,

a wokoło nicość wszędzie.

Z nicości Ktoś cię wydobył,

żebyś coś w swym życiu zdobył.

Nie rozkoszuj się za długo,

ty Wieczności, mierny sługo. 

Z Czasem sobie nie zadzieraj,

dobre myśli swe pozbieraj.

Szykuj się do przeprowadzki,

skończą się kiedyś twe schadzki.

Gdzie mi w głowie takie rzeczy,

rozum wszystkiemu zaprzeczy.

Racjonalizm świat zdobywa,

szczęście wieczne wciąż ukrywa.

Naturalizm ciągle w modzie,

zwłaszcza ten, tam na zachodzie.

Prawa wystarczą przyrody,

na nich oparte narody.

Prawda dzisiaj sensu nie ma,

to religii wielka ściema.

To głupi tak tylko twierdzi,

że aż diabłem zewsząd śmierdzi.

Popielec nam przypomina:

Prawdy się nie zapomina.

Świat przemija i przeminie,

rozum siedzi, jak na minie,

która z głupoty wybuchnie,

i ohydę wreszcie zdmuchnie.