Chleb Powszedni

+

Chleb Powszedni

 

Szkoda tylko ciała będzie,

jak dusza się go pozbędzie.

Marna to jest perspektywa,

kiedy duch z ciała wybywa.

Tyle ciało miało chuci,

w końcu śmierć wszystko ukróci.

A co potem, ja się pytam

i zębami duszy zgrzytam.

Rozum zaprzecza Wieczności,

a dusza pragnie Miłości.

Wiedza sama nie pomoże,

o Ty Mój Jedyny Boże.

Głód Prawdy taki w mej duszy,

że aż duch się we mnie kruszy.

W nędznym moim serca żłobie,

niech Twa Prawda spocznie w sobie.

„Wierzysz, żem zrodził się w żłobie,

biada ci, jeśli nie w tobie”.

Nie wystarczy w Prawdę wierzyć,

trzeba się z Nią spotkać, zmierzyć.

Prawdy nigdy nie zrozumiesz,

ale sercem pojąć umiesz.

Kiedyś z Prawdą się spotkamy,

i Miłości Twej doznamy.

Póki co do Niej wzdychamy,

bo innej Prawdy nie mamy.

Tyś jest Osobą Miłości,

Która w naszych sercach gości.

Czym jest człowiek bez Miłości,

to sama skóra i kości.

Idę z Tobą na spotkanie,

Niech Wola Twoja się stanie!

 Ty co w Chlebie się ukrywasz,

Miłością Swoją zdobywasz

i Krwią poisz serce moje,

wszystkim jesteś, wszystko Twoje.

Kto oddał się w Chlebie cały,

i pozbawił Siebie Chwały,

ukrył Człowieczeństwo, Bóstwo

jak w żłobie Swoje ubóstwo,

i z Miłości dał się spożyć,

by w sercu twym Siebie złożyć.

Co mógł dać ci piękniejszego,

a ty wciąż nie kochasz Jego.

O Pokarmie mojej duszy,

która wciąż się gniewa, puszy.

W zimnym sercu mym spoczywasz,

i tak często w nim przebywasz.

Obym Cię spożywał godnie

i z Twą Prawdą wciąż żył zgodnie.

Tyś z Miłości stał się chlebem,

i serca mojego Niebem.

Niechże ja chlebem się stanę

i miłować nie przestanę.

Bądź dobry, jak chleb powszedni,

dla bliźniego odpowiedni,

co leży na stole życia,

i jest zawsze do spożycia.

Nie skąp innym swego chleba,

jeśli chcesz dosięgnąć Nieba.

Wspomnienie obowiązkowe św. Jana od Krzyża, prezbitera i doktora Kościoła

***

Powinno się być dobrym jak chleb, powinno się być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się, jeśli jest głodny. 

***

Patrzę na Jezusa w Jego Eucharystii. Czy jego miłość obmyśliła coś jeszcze piękniejszego? Skoro jest Chlebem i my bądźmy chlebem. Skąpy jest ten, kto nie jest jak On.

Brat Albert Chmielowski