+

Sumienie

1.

Trzeba codziennie pracować

nad osobistym sumieniem,

żeby go nie zdeprawować,

przysłonić pychy kamieniem.

2.

To instrument subtelny

i trzeba go stroić stale.

Głos Pana ma być czytelny.

Istnieje ku Bożej Chwale.

3.

Więc roztroić go nie można

i przesadnie go napinać.

Duszo bądź bardzo ostrożna,

jak chcesz się do nieba wspinać.

 +

Radość wieczna

1.

Czy w niebie swe góry zobaczę,

szczyty z ostrymi graniami

i sobie syćko wybaczę

pełnymi prawdy zdaniami?

2.

Spotkam pirata, hultaja,

swych braci mniejszych lubianych.

Gdzieś może poznam ich z kraja,

na łąkach w Twym Słońcu skąpanych.

3.

Pięknego ja pragnę nieba,

pełnego moich przyjaciół.

Tu Twej Miłości potrzeba.

Niech trwa kochany mój Kościół.

4.

Do Raju tęsknię takiego,

gdzie Dniem Ty JESTEŚ, o Panie.

Cóż więcej mi trzeba, czego?

Tutaj jest nasze wygnanie.

5.

Taka jest we mnie tęsknica,

za Twą Piękną Miłością.

Tam nie istnieje granica.

Syćko JEST piękną radością.

 +

Bzy pamięci

1.

Bzy pełne zapachu wiosenne.

Różowe i fioletowe.

Z dzieciństwa mego promienne.

Tak wonne i zapachowe.

2.

Bzy zakopiańskie różowe.

liliaki  żywe, soczyste

i syćkie tak kolorowe.

 W nich piękno Stwórcy, wieczyste.

3.

Gdy mama była chowana,

więdły, jak piękne twe ciało.

Matulu nasza kochana,

gdzie serce twe uleciało?

4.

Ja zerwę bzów pnączy wiele,

niech spoczną w szklannym wazonie.

i zmówię pacierz w kościele.

Serce me do cię wciąż płonie.

+

Tatrzańska radość

1.
Za te dni razem spędzone,
pośród tatrzańskiej przyrody.
Za chwile tak wydarzone
i czas ten błogosławiony.

2.
Gaździno cudna Podhala,
Królowo na Witkorówkach.
Moje serce Cię wychwala,
w pięknych tatrzańskich zakątkach.

3.
Polano ma Rusinowa.
Siklawo chyża strążyska.
Piękna Miłość tu się chowa,
skąd serce radością tryska.

***

Z podziękowaniem

 +

Jedna chwila

Jedna chwila to nie jest za mało,

aby myśleć o niej przez całe życie.

Jedno życie to nie jest za dużo,

aby tęsknić za jedną chwilą.

Chwila krótka niczym kwarki,

z których składa się materia.

Życie warte każdej chwili,

byśmy Pana w niej chwalili.

 +

Bańka medialna

1.

Każdy ma swoją bańkę medialną

i z której czerpie swoje poglądy.

Stąd przeto jest rzeczą naturalną,

że płyną w myślach podobne prądy.

2.

Tym samym myślisz co ucho słyszy,

bo wiara rodzi się ze słuchania

i siedzisz w swojej medialnej niszy.

Nie masz  innego, jak ona zdania.

 +

Baranku Boży

https://youtu.be/j-ofydUchFw

1.

Znowu Cię muszę przeprosić.

Nie łatwo siebie jest znosić.

Chrystusie

2.

Tak łatwo ulec słabości.

Wystarczy więcej Miłości.

Jezusie

3.

Przez mały kamień upadam.

Znów do Twych stóp padam.

Tatusiu

4.

Wciąż siebie wstydem okrywam

i Twej pomocy przyzywam.

Baranku

 

+

Jedyna taka sprawiedliwość

1.

Bowiem tylko tych dwóch rzeczy,

nigdy nie da się przekupić.

Niech ktoś teraz to zaprzeczy.

Nie można ich sprzedać, złupić.

2.

Śmierci nie sposób zagłaskać,

za żadne pieniądze świata,

także miłości pozyskać.

Nie ma co strugać wariata.

3.

Ta jedna jest  rzeczywistość

dla śmiertelnika każdego.

W nich zawarta sprawiedliwość,

więc kochaj bliźniego swego.

 

+

Dolina Chochołowska

1.

Tutaj co nie miara przygód.

W drodze wiara towarzyszy.

Trasa nie jest pełna wygód.

W ciszy człowiek Miłość słyszy.

2.

A Dolina Chochołowska,

wielkością najdłuższa w Tatrach.

Urokliwa jest ta Polska,

szumna w górskich halnych wiatrach.

3.

W takim miejscu wyciszenia,

z dala od szumów medialnych.

Leczy Polak swe skażenia,

tak trzeba ludzi normalnych.

 

 +

Przyjdź Duchu Święty

1.

Ojcze ubogich, Łaskawy,

Żródle i  Stwórco wszechżycia.

Boski strumieniu siklawy,

co kochasz wszystkich z ukrycia.

2

Abba, Tatusiu kochany,

Żarze mego serca, Panie.

Tak niechciany, niekochany,

serca mego miłowanie.

3.

Ty co od Ojca pochodzisz,

od Syna Jego Miłości.

Nigdy człeka nie zawodzisz,

proszę, błagam Twej Litości.

4.

Żarze i Ogniu serdeczny,

Watro w sercu gorejąca.

W Tobie duch mój jest bezpieczny,

Jutrzenko z Nieba wschodząca.

5.

Rozpal w sercu miłowanie,

i spal na popiół pokusy.

Niechaj Milość Twa nastanie,

Zmartwychwstanie w mojej duszy.

 +

Strążyska siklawa

1.

Hej ma siklawo strążyska,

co wodą tak piknie tryska.

Przed tobą postura niska,

wodo źródlana daj pyska.

2.

Chyżo ku ziemi zlatujesz.

i szumisz na chawałę Bogu.

Z radością się rozpryskujesz

na skalnym tatrzańskim progu.

3.
O, Siklawo zakopiańska,
taki mały wodospadzie.
Tutaj Cisza gości Pańska.
Syćko jest  w cudownym ładzie.

***

Takiej jednej.

 +

Wspomożycielko wiernych

1.

Matko, Wspomożycielko wiernych,

wspomagaj na każdym kroku,

w łaskach swych miłosiernych.

Chcę być przy Twoim boku.

2.

Tobie się dzisiaj powierzam,

przytul do Serca swego.

Całego sibie zawierzam,

w Sercu Syna Twojego.

Albertyński Krzyż na Kalatówkach

 +

Albertyński Krzyż

na Kalatówkach

1.

Jak Ty patrzysz z tego Krzyża,

mam wrażenie, że mnie widzisz.

Cisza człeka tu uniża.

Czemu duszo niedowidzisz?

2.

Ciało masz tak umęczone,

na tle nieba czerwonego.

Śmiercią będzie uwieńczone

skróś człowieka tak grzesznego.

3.

Z ciosanych, jak krzyż kaplica, 

żadnych ozdób, tak surowa.

Jezu, bledną Twoje lica.

Krzepnie Zbawcza Krew pąsowa.

4.

O przyrodo ma tatrzańska,

milczysz od tej tutaj pory,

jak ta cisza zakopiańska

słyszana z Bystej zapory.

5.

Tylem razy tu zachodził,

jak na Golgotę Maryja.

Ja nie będę już Cię  zwodził.

Asyż Polski tu mi sprzyja.

6.

Bracie Albercie powstańcu,

co na żywca cięto nogę.

Coś  trwał na ubogim szańcu.

Wskaż mi dalszą, dobrą drogę.

7.

Hrabia tu Ci zafundował,

z wielkiego Zamoyskich rodu,

miejsce, abyś tutaj zdrowiał,

Polski Asyż górskiego grodu.

8.

Dziś komórka tu ostała,

przyjaciółka ją zabrała.

Po nią tu się wyspindrała. 

Dla niej ta nuta powstała.

 +

Prawdziwy i Jedyny taki Przyjacielu

https://youtu.be/BBdGY_TmQNw

1.

Z Tobą nie jestem samotny

i nie czuję się sierotą.

Z Bogiem człowiek nie markotny,

idzie żwawo choć piechotą.

2.

Warto w Miłości przebywać,

Która nigdy nie zawodzi.

Z Nią każdy będzie wygrywać.

Niech Pan mą wolą dowodzi.

3.

Jesteś moim Przyjacielem,

Przewodnikiem i Pasterzem

i ziemskiej pielgrzymki Celem.

Jedynym życia Puklerzem.

4.

Strzeż mnie przed pokusą, Panie,

ratuj kiedy będę grzeszył.

Z Tobą lżejsze me wygnanie.

Nigdzie nie będę się spieszył. 

 +

Wrzód ideologii

1.

Pęknął wrzód ideologii,

pełny wszelkiego paskudztwa.

Taki śmierdzący, złowrogi,

z mnóstwem tego świętokradztwa.

2.

Rozlał się po całym świecie.

Wszędzie włazi strzelinami.

W każdym państwie i powiecie

i razi wydzielinami.

3.

Dobrał się do rodzin zacnych,

do małżeństwa i młodzieży.

Siedzi w zakamarkach podłych.

Ostrzem zła do ludzi mierzy.

4.

Unia nim jest przesiąknięta,

poprawnością polityczną.

Na chrześcijaństwo zamknięta,

z myślą na wskroś idiotyczną.

5.

Mami swym zielonym ładem

w imię czystego klimatu.

Jest utopią i nieładem,

zagraża całemu światu.

6.

Nie dajcie się na to nabrać,

technokratów bałamuctwo.

Ludziom chcą wolność odebrać,

zniszczyć płeć, zrobić ubóstwo.

7.

Wróć Europo do korzenii

opartych na chrześcijaństwie.

Albo ten wrzód cię  wypleni

i skończysz w marnym pogaństwie.

Przyjdź Duchu Święty

Przyjdź Duchu Święty

1.

Zesłanie Ducha Świętego,

tak zwana "Piędziesiątnica".

Ojciec z Synem daje Jego,

co źródłem nas łask nasyca.

2.

Ogień w Wieczernik wstępuje

Samego Ducha Świętego.

Apostoł, Maryja czuje,

że coś dzieje się ważnego.

3.

"Nie ma już Greka ni Żyda",

w Nim cała ludzkość jednoczy.

Kościół dziś na świat się wyda,

na co patrzą Matki oczy.

4.

To początek jest Kościoła,

Jego Boże Narodzenie.

Chylę przed Nim swego czoła.

Duchu miej nad Nim baczenie.

5.

W tradycji  "Zielone Świątki",

gdzie przyroda zmartwychwstaje.

Chrześcijaństwa piękne wątki.

Duch Święty w sercu powstaje.

6.

Duchu Ognia, Żarze Miłości.

Bądź Przystanią mego ducha.

Wypal nałogi i złości.

Twa Miłość, jak z pieca bucha.

7.

Ogrzej me serce kamienne.

Rozświetl zakamarki duszy.

Duszy Serce tak promienne,

której Miłość złość mą kruszy.

 +

Wniebowstąpienie Pańskie

1.

W Wieczerniku poruszenie,

Pan chleb w Swe Ciało przemienia.

Wnet będzie Wniebowstąpienie. 

W sercach zostaną wspomnienia.

2.

Intronizacja królewska,

Jezusa Chrystusa Pana,

który do Ojca powraca.

Żegna Go Matka kochana.

3.

Ciało doznaje przemiany,

jak wtedy na Tabor górze.

Przez Apostołów żegnany,

w Anielskim Aniołów Chórze.

4.

Ludzka natura doznaje,

wywyższenia, Bożej Chwały.

Pan do nieba się dostaje.

Żywy, Piękny, Zmartwychwstały.

5.

Obłok już Króla zasłania.

W swojej paruzji w nim przyjdzie.

Teraz do Ducha zesłania.

Niech do serca mego wnijdzie.

Druga Marusia

 

Małgorzata Karpiel

Kustosz,

muzeum na Harendzie,

Jana Kasprowicza.

+

Druga Marusia

1.

Po wielu dekadach życia,

znów tutaj się pojawiłem.

Miałem, jak kiedyś przeżycia

i miejsce to odwiedziłem.

2.

Małgorzata Karpielowa.

To góralka, jak się zowie.

Niczym Marusia Janowa

Każdy kto zoczy to powie.

3.

Myślałem, że ktoś z rodziny,

oprowadza swoich gości.

A to były odwiedziny

ku obopólnej radości.

4.

Mistrzu Janie Tater piewco,

masz swej Marusi następcę.

Gosia coś opowie nieco,

tak powoli nie naprędce.

5.

Kot nas przywitał u progu,

cosik se upatrzył w górze.

No i dobrze, chwała Bogu.

Znalazłem się w dobrym chórze,

6.

gdzie Anieli pamiętają,

o twych pięknych strofach skalnych.

Twą poezję wspominają

w wiatrach co bywają halnych.

7.

Niechaj nuta twoja żyje,

wraz z "lichą drzewiną" twoją

Tatry w niebie mgła pokryje,

które są radością moją.

***

Pani Małgorzacie Karpiel,

 godnej następczyni Marusi.

Mauzoleum  

Jana Kasprowicza

i

"Marusi"