Boża Dziecina

+Boża Dziecina

1. Jezu spocznij w serca żłobie,

na sianeczku mym serdecznym.

Widzę Miłość w Twej Osobie,

w Sercu Boskim i Przedwiecznym.

2. Taki mały, malusieńki.

niczym biała Hostia Chleba.

Synu Przeczystej Panienki,

coś zstąpił z samego Nieba.

3. Pod postacią Chleba, wina,

skryte Bóstwo, Człowieczeństwo.

Jakaż to Dobra Nowina.

W sercu czcij Boże Maleństwo.

 +Miłość i nieskończoność

 

Miłość tak, jak nieskończoność,

Wprost należy do wieczności.

To po wsze czasy spokojność

i wieczne Teraz w radości. 

 

+Miłość JEST nieskończona

1. O nieskończona Miłości,
Która BYŁA, JEST i BĘDZIE.
Wiecznie młoda i w radości.
W czasie, przestrzeni i wszędzie.

2. Poza czasem ISTNIEJĄCA.
Niezależna od przestrzeni.
Miłości większa od Słońca.
Świetlista, pełna promieni.

3. Transcendentalna
Miłości,
ponad wszystkim ISTNIEJĄCA.
O wiekuista Światłości,
Energio Duchem płonąca.

4. O Miłości niekochana
przez istoty z Twego łona.
W sercu człowieka schowana,
jak w żłobie tu w nim złożona.  

 +

Polskę nosi się w sercu

1. Słońce Gubałówka skryła.

Tatry szary mrok spowija.

Jasność dzienna się skończyła.

Namiot czasu Wieczność zwija.

2. Zakopane w mroku tonie.

Hale płowieją ciemnością.

W stajni pomrukują konie.

Cisza przemawia z czułością.

3. Włącza się światło latarni.

Krupówki znów ożywają.

Górale grają w kawiarni

i piknie ceprom śpiewają.

4. Góry mrok ciemny przytula.

Giewont przed Krzyżem uklęknął.

Modli się wraz z nim Matula.

Mnich nad Morskim okiem jęknął,

5. z troski nad Ojczyzną moją.

Kościelec żali się Bogu,

że wróg zdradę knuje swoją.

Polak złorzeczy na progu.

6. Góry ze wstydu zczerniały,

na to co się tu wyprawia.

Kasprowy jest skamieniały,

z tego pieniactwa, bezprawia.

7. Niemcy znów głowę podnoszą.

Marzy im się Czwarta Rzesza.

Ruski Polaków nie znoszą.

Upadek Polski przyspiesza.

8. Nie dajmy mediów zawłaszczyć

i telewizji odebrać.

Łatwo Polskę dzielić, zniszczyć.

Propagandą, kłamstwem nabrać.

9. To nic, że większość wygrała,

stare rządy chce wprowadzić.

Oby Polska się nie dała,

"miłością" Tuska zaczadzić.

10. Wolność nie na zawsze dana.

Suwerenność można stracić.

Polsko ma umiłowana.

Walcz, by znów się nie zatracić.

 

+

Kosmiczna celebracja

1. Czym jest Twa Ofiara Krzyża?

Tym, co wtedy na Kalwarii?

Przed Nią serce się uniża,

jak Jego Matki Maryi.

2.  Na Golgocie konał Jezus,

w bólach i okropnej Męce.

Na Ołtarzu ten Sam Chrystus,

oddany w kapłana ręce.

3. Tajemnica to jest wielka,

żaden rozum jej nie pojmie

i nie zgłębi dusza wszelka.

Serce proste, szczere przejmie.

4. Kimże jesteś wielki Boże,

pod postacią Chleba skryty?!

Niech Twa Wiara mnie wspomoże.

Jezu Ranami pokryty.

5. Kim jesteś nieogarniony,

w Swej niepoznany Istocie?

Zszargany i poraniony.

Cały we Krwi i spiekocie.

6. Zaradź mojej oziębłości,

sercu tak rozproszonemu,

by w nim nie brakło czułości,

Bogu tu nieskończonemu.

7. Baranku we Krwi skąpany,

zabity, a wciąż żyjący.

Spraw, bym był opanowany,

jak Mszę kapłan sprawujący.

8. Na Ołtarzu Miłość Sama,

w dłoniach kapłana złożona.

Klęczy tu Jezusa Mama,

Matka Chrysta uniżona.

9. Wszyscy Święci z Aniołami,

trwają na Królewskiej Uczcie,

Boga, pana nad Panami.

Żywej wiary tu się uczcie.

10. To KOSMICZNA CELEBRACJA,

Ofiara Krzyża Jezusa.

ŚWIĘTA UCZTA, ADORACJA.

Ekspiacja Boga Chrystusa.

Do zobaczenia w Niebie

 + Do zobaczenia w Niebie

1. Odszedłeś o rannej porze,

tak po cichu, jak śmierć sama.

O Nasz Zmartwychwstały Boże.

Witała cię Jego Mama.

2. Dusza opuściła ciało

po pielgrzymich trudach wielu.

Coś umarło, zmartwychwstało.

Ojcze Nasz i Zbawicielu.

3. Teraz jesteś w lepszym świecie

i w tak już jasnym Pokoju.

"Jak tu dobrze, wy nie wiecie.

Dusza trwa w błogim spokoju.

4. Drogie wnuki, moje dzieci,

Nieba ojcu nie żałujcie.

Tam czas stoi,

już nie leci.

Tutaj zawsze się miłujcie.

5. Anioł śmierci mnie przywitał,

wespół z mym Aniołem Stróżem.

Nic nie mówił i nie pytał.

Krzyż skreślił nad moim łożem.

6. Za nim święty Józef przybył,

pięknej, dobrej śmierci patron.

Duszę z mego ciała dobył

i pobłogosławił mój zgon.

7. Krótkie było moje przejście,

"Pascha" moja się skończyła.

Takie jest śmiertelne zejście,

ma dusza go doświadczyła.

8. Żegnaj ojcze, tak mi nie mów.

Ja wam mówię, do spotkania.

Świętą Mszę za duszę zamów,

módl się bez opłakiwania".

9. Tatuleńku, trwaj w Pokoju,

cudnym, jak Twe Serce Panie,

po życiu tak pełnym znoju.

Wierzę w ciała

zmartwychwstanie.

***

Z ostatnim pożegnaniem