+

Indyk myślał o niedzieli

1.

Indyk myślał o niedzieli,

że wreszcie sobie odpocznie.

W sobotę mu łeb ucięli.

I tak zdarza się corocznie.

2.

Jakże mądra to powiastka,

tyle mówi o myśleniu.

To przecież życia namiastka.

Prawda o ludzkim wcieleniu.

3.

Tyle człowiek planów snuje.

O przyszłości wciąż rozważa.

A śmierć na niego poluje.

Niech lepiej dziśka uważa.

4.

Co człek se w głowie uradzi,

choćby nie wiem co to było.

Taka go do ziemi wsadzi.

Będzie mu się dobrze gniło.

5.

Człowiek jednak ma sposoby,

by robaczki go nie zjadły.

Po co komu teraz groby?

duchy nawet by nie zgadły,

6.

co ludziska wyrabiają.

Grillują, w urnę wsadzają.

Wygodę z pochówkiem mają,

trumny już nie sporządzają.

7.

Kremują to marne ciało,

by nic z niego nie zostało.

Duszy się lepiej udało,

która ocaleje cało.

8.

Kto dziś temu wiarę daje,

że Duch w Tobie zmartwychwstaje.

Prawda ŻYJE, nie udaje.

Ciało uwielbione wstaje.

9.

Tylko nie to co jest w glebie.

To już będzie uwielbione.

Istnieć będzie żywe w Niebie.

Imię Twe będzie chwalone.

10.

Co z człowieka ocaleje,

ta garstka mała popiołu?

Takie są ludzkości dzieje.

Żyjesz, a potem do dołu.

11.

Pan Bóg o tym zawsze wiedział.

Z gliny człowieka Sam stworzył.

W Słowie Miłość wypowiedział,

byś w sercu Ją ty pomnożył.

12.
Ja się już tak myśleć boję.
Tylko ON ma Swoje zdanie.
Nawet w piórka się nie stroję.
Co ma być, to niech się stanie.