+

Sonet panieński

Gdy zasypiam, każdy wieczór, myśli moje są przy tobie.

Wtedy widzą już poranek i twą rękę na mej głowie.

Gładzisz włosy moje lśniące, szepcesz do mnie czułe słowa.

Pragnę by tak było zawsze i by zawsze ta rozmowa,

stała się poranną piosnką i słowików letnim graniem,

była zawsze tak radosną i tak prostą, jak kochanie.

Lecz uciekną piękne chwile i ulecą te marzenia.

Gdy obudzę się nad ranem, nic prócz cienia,

rzuconego na podłogę, na srebrzysty włos dywanu.

I zrozumiem, że to sen z baśniowego wypadł kramu.

Szczecin, 1984