+Epitafium dla mojego brata mniejszego pirata-hultaja.

 

+Epitafium dla mojego

brata mniejszego pirata-hultaja.

Wciąż na swój sposób przeżywam rozstanie z naszym przyjacielem kundlem piratem-hultajem,

który dziś skonał na dłoni brata.

Jaworzynka, Dolina Strążyska i wreszcie Gubałówka zdobyte z tym wiernym bratem mniejszym i towarzyszem tych niezapomnianych wypraw górskich.

Choć już nie żyje to jest w moim sercu żywym wspomnienieniem.

Znowu jakaś cząstka własnego jestestwa odłączyła się i poszła w niebyt.

Jesteś i za chwilę przestajesz istnieć.

To przecież nie ma sensu takie pojawianie się i znikanie.

Jak się z tym wszystkim pogodzić,

cóż dopiero pojąć i zrozumieć ten fenomen życia nie tylko człowieczego, jak również tego losu naszych braci mniejszych, z którymi przyszło nam współegzystować?

Kim jesteśmy w porównaniu z  ŻYCIEM Bożym, jeśli nie samą nicością.

"Nie chcę takiego Nieba bez tych kochanych moich braci mniejszych"

św. Franciszek Bernadone z Asyżu.

Jeśli JESTEŚ wszystkim we wszystkich to odnajdę w Tobie pirata i hultaja i spotkam wielu innych swych przyjaciół.

Każde życie jest warte swego istnienia, choćby

trwało ono tylko dziesięć lat, jak to miało miejsce w przypadku hultaja.

W świetle nieskończonego Bytu to doczesne bytowanie jest zaledwie jedną dniówką nic nie znaczącą, a jednak coś mi mówi, że ma ono swoje poczytne miejsce w Twoim zawsze,

ŻYWYM Sercu.

Mój kochany bracie mniejszy oraz niezapomniany piracie i hultaju ty nadal będziesz miał swoje miejsce w moim sercu,

a w Sercu Bożym znajdziesz dalsze swoje przeznaczenie.

Jeśli tak nie będzie to po co mi iść do takiego Nieba, w którym nie znajdę swoich wiernych braci mniejszych.